Oznacza to przewidywanie przeo­brażenia się tak sztuki, jak religii w formę fi­lozofii jako w formę wyższą, bo już wyabstra­howaną do poziomu myślenia pojęciowego i uniwersalnego, poziomu zobiektywizo­wania.Nas tu interesuje głównie ten aspekt prze­widywań Hegla, który dotyczy sztuki. Otóż ob­serwacja procesów dokonujących się w sztuce aktualnej pozwala na wysunięcie tezy, że ten czas przeobrażania się. sztuki w wyższą formę rozwoju, przewidywany przez wielkiego filozo­fa przed stu pięćdziesięciu laty, nadszedł z na­szą epoką.Jeśli bowiem sztuka odrzuciła dziś balast estetyki, wyzwoliła się z kultu rzemiosła, jeśli działania manualne uznała za sprawę drugo­rzędną i tylko o tyle istotną, o ile służyć mogą przekazowi zawartości mentalnej, jeśli przed­miotowy jej sens sprowadzony został do roli kodu — tedy oczywistą jest sprawą, że ważna stała się w sztuce naszych czasów jedynie jej warstwa myślowa, pojęciowa.