Toteż w znacznym stopniu europejska myśl poznawcza zawierza zmysłom i doświadczeniu, gdy indyjska opiera się w dociekaniach filozoficznych na czynniku duchowego skupienia. I tak np. wedle Bhagawadgity istnieją „dwa rodzaje poznania: to, które dąży do zrozumienia zjawiska egzysten­cji od zewnątrz, przez intelekt, i to, które siłą intuicji chwyta ostateczną zasadę, stojącą za uszeregowanymi pozorami […]. Intelektualne pojmowanie szczegółów egzystencji zwane jest widżńana w odrożnieniu od dżńany [..*] czyli integralnego poznania Wspólnej podstawy wszelkiej egzystencji. Są to po prostu odmien­ne aspekty jednego poszukiwania.” Bbagawadgita „uznaje system jogi za narzędzie ćwicze­nia umysłu […].