Ta wymyślona architektura z na poły prze­zroczystych ścian z ognia, wody i sprężonego powietrza miała w przewidywaniach Kleina raczej charakter użyteczny i użytkowy niż estetyczny. Jak wszystkie pomysły artysty, i ten nie liczył się z formą. Nie poprzez sztu­kę też, jak Malewicz i Mondrian, próbował Klein przywrócić szczęście ludzkości, choć jego program w tym względzie był nad wy­raz szczegółowy i choć manifest polityczno-społeczny Kleina nosił zgodną z jego malar­stwem nazwę „błękitnej rewolucji”. Początkowo miał być ów program realizowany we Francji, by następnie objąć cały świat. Był on pojęty jako program przeobrażenia mentalności ludzkiej w kierunku rozwoju wartości duchowych. Yves Klein rozważał: „Dla­czego miałbym się ograniczyć w malowaniu mo­ich immaterialnych obrazów wyłącznie do ta­kich, które są wymierzalne pięcioma ludzkimi zmysłami?